اولویت بندی عوامل موثر بر فراموشی سازمانی: استفاده ازمدل تحلیل شبکه ای فازی با رویکرد برنامه ریزی غیرخطی

سرعت فزاینده انتقال اطلاعات و محیط به سرعت در حال تغیر باعث شده است که مدیریت اطلاعات در سازمان، اهمیت دوچندانی یابد. یکی از موضوعات مرتبط با اطلاعات، چگونگی کسب و نگهداشت آن و فراموشی آن در شکلی آگاهانه و غیرآگاهانه است. مسئله مورد بررسی در این پژوهش، تعیین اهمیت عوامل موثر بر فراموشی سازمانی است، از این رو، هدف اصلی این پژوهش اولویت بندی عوامل موثر بر فراموشی سازمانی می باشد. مورد مطالعه یکی از شرکت های نفت و گاز مستقر در منطقه اقتصادی انرژی پارس است. برای اولویت بندی عوامل موثر بر فراموشی سازمانی در این پژوهش از مدل تحلیل شبکه ای فازی با رویکرد برنامه ریزی استفاده شده است. استفاده از این روش در مقایسه با سایر روش های اولویت بندی، به دلیل داشتن مفروضاتی است که با شرایط واقعی تصمیم گیری هم خوانی بیشتری دارد. در این پژوهش، 16 عامل به عنوان عوامل موثر بر فراموشی سازمانی شناسایی شدند که در چهار گروه، عوامل محیطی، باورها، فرایندها و رویه های فیزیکی دسته بندی شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد که در بین چهار معیار کلی مورد بررسی، رویه های فیزیکی و شرایط محیطی دارای بیشترین اهمیت در فراموشی سازمانیهستند و پس از آن ها فرایندهای عملیاتی و باورها قرار دارند